ΜΥΚΗΝΑΪΚΟΣ  ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Είδη πολυτελείας

Της Dimitra Papanastasopoulou

Τα εισαγόμενα είδη πολυτελείας ήταν : Ελεφαντόδοντο από την Συρία ή την ανατολική Αφρική, δόντια ιπποπόταμου από τον Νείλο, κελύφη από αυγά στρουθοκαμήλου από την βόρεια Αφρική,λάπις λάζουλι από την Συρία ή και το Αφγανιστάν, κεχριμπάρι από την ακτή της Βαλτικής ή την βόρεια Γερμανία (κατέληγε να το εμπορεύονται στην Αδριατική ή ίσως και στην εκβολή του Δούναβη), γυαλί σε καλουπωμένη μορφή και ρητίνη από την Χαναάν.

Τα επεξεργασμένα αγαθά ήταν σπανιότερα: Αγγεία από φαγεντιανή (άρεσαν πολύ στους Αιγυπτίους),πέτρινα αγγεία από την Αίγυπτο, πέτρινες κυλινδρικές σφραγίδες από την Μεσοποταμία ή την Κύπρο και φυλαχτά από διάφορα υλικά.

Μια εξαιρετική σειρά από τριάντα οκτώ εγχάρακτες κυλινδικές σφραγίδες από την Μεσοποταμία- με χρονολογική έκταση χιλίων ετών- βρέθηκε στο θησαυροφυλάκιο των ανακτόρων στη Θήβα. Υπήρχαν ακόμη άλλα είκοσι έξι αχάρακτα δείγματα. Το πλείστον των σφραγίδων ήταν φτιαφμένες από λάπις λάζουλι.

Θα ήταν ενδιαφέρον να σκεφτεί κανείς ότι τα δείγματα του ναυαγίου της Κας προορίζονταν για την συλλογή της Θήβας- την πιο πρώιμη συλλογή αρχαιοτήτων της Ευρώπης.

Εμπόριο αρώματος

Αυτό το είδος εμπορίου, είτε υπό μορφήν υλικών, επεξεργασμένων αγαθών ή ιδεών, δεν μπορεί να ήταν μιας κατεύθυνσης, όμως είναι πολύ δύσκολο να φανταστούμε ποιό θα ήταν το αντάλλαγμα που θα πρόσφεραν οι Μυκηναίοι.

Το μεγαλύτερο μέρος των κεραμικών που βρέθηκαν πέρα από την Κύπρο ήταν σε μορφή δοχείων, συνήθως μικρών χωρίς ιδιαίτερη αξία. Είχαν ή στενό λαιμό για να συγκρατούν το πολύτιμο περιεχόμενό τους ή φαρδύτερο όταν περιείχαν πιο στερεά αγαθά. Εικάζεται ότι πιθανότατα ενδιέφεραι το περιεχόμενο και όχι καθαυτό το δοχείο, όταν μάλιστα  προορίζονταν για έτοιμες αγορές στην Εγγύς Ανατολή ή την Αίγυπτο.

Η διακόσμηση πάνω στα δοχεία, ενδέχεται να βοηθούσε τους ξένους πελάτες να αναγνωρίζουν το περιεχόμενο κάθε δοχείου. Τουλάχιστον στις διοικούμενες από τα ανάκτορα περιοχές, το ελαιόλαδο ήταν ευρέως διαθέσιμο και οι συχνές αναφορές των πήλινων πινακίδων της Πύλου και των Μυκηνών σε αρωματικές ουσίες και σε καζάνια λαδιού υποδεικνύουν μια αρκετά μεγάλης κλίμακας βιομηχανία αρωμάτων και αρωματικών αλοιφών.

Μέσα στην Ελλάδα, κατά τον 13^ο αιώνα π.Χ. υπάρχουν πολλά στοιχεία για την παραγωγή πλεονάσματος λαδιού σε περιοχές όπως η κεντρική και δυτική Κρήτη.    

 Αυτά τα πλεονάσματα μεταφέρονταν σε μεγάλα δοχεία με στενό στόμιο, τα οποία είχαν χρωματιστεί πριν ψηθούν, και τα οποία έφεραν πάνω τους κώδικες σε Γραμμική Β γραφή. Αν αυτοί οι κώδικες ανέφεραν τον τόπο προέλευσης ή περιέγραφαν ορισμένα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, θα ήταν δείγμα εξελιγμένης οργάνωσης.

Δοχεία αυτού του είδους βρέθηκαν στην Θήβα και στην Αττική, καθώς και στην «Οικία του εμπόρου λαδιού» έξω από την ακρόπολη των Μυκηνών, όταν το συγκεκριμένο κτίριο καταστράφηκε από φωτιά. Κάποια από τα δοχεία διατήρησαν ανέπαφα α σφραγίσματά τους.